Nadat Antoine Van Genechten was gescheiden van zijn zakenpartner en schoonbroer Glenisson zette hij de productie van bedrukte papierwaren in zijn bedrijf aan de Merodelei voort. Het bedrijf groeide snel en was succesvol. Op internationale tentoonstellingen verwierf het onderscheidingen voor speelkaarten en sierpapier vanwege de hoge kwaliteit. De drukkerij breidde gestaag uit, het personeelsbestand groeide tot ruim driehonderd werknemers en er kwamen nieuwe machines waarmee ieder soort kleurendrukwerk geleverd kon worden. M. de Somer, die na de dood van Antoine het bedrijf ging leiden, ontwierp een reeks speelkaarten met Chinese en Japanse tekens, die gretig aftrek vonden in het Verre Oosten. Deze kaarten droegen veel bij aan de toch al omvangrijke export van speelkaarten. De firma Van Genechten was een innovatief bedrijf dat zich niet bleef bezighouden met het traditionele productiepakket van speelkaarten, sierpapier en centsprenten. Het zocht en vond nieuwe wegen om van papier succesvolle producten te maken. Meer dan anderhalve eeuw na de start van het bedrijf door Antoine Van Genechten is opvolger Van Genechten Packaging N.V. gespecialiseerd in vooral luxe verpakkingsmaterialen. Het bedrijf heeft een omzet van 300 miljoen euro en vestigingen in een tiental europese landen, maar het hoofdkwartier is nog steeds in turnhout gevestigd.
De mannekensbladen waren voor Van Genechten vergeleken met het andere drukwerk van ondergeschikt belang. Bij de verdeling van de drukmaterialen in 1856 kreeg Van Genechten waarschijnlijk de helft van de drukblokken voor mannekensbladen. Daarmee werden opnieuw prenten gedrukt met behoud van de oorspronkelijke nummers waardoor de prentreeks gaten vertoonde. Slechts mondjesmaat werden deze gaten opgevuld met andere prenten. Deze waren gedrukt met de houtblokken van Delhuvenne die na de splitsing bij de verdeling van drukmaterialen in het bezit van het bedrijf waren gekomen. En zelfs deze blokken werden niet allemaal gebruikt om de gaten in de prentreeks te vullen. Niet één nieuwe prent voegde Van Genechten toe. Alles wijst erop dat de prenten slechts bijzaak waren, want de firma beschikte ook over houtsneden van de Nederlandse prentdrukkers Noman en Thompson waarmee ze – voor zover nu bekend – nooit een prent heeft gedrukt. in de loop van de jaren 1860 staakte Van Genechten het drukken van mannekensbladen. De blokken verhuisden naar de zolder en werden in 1870 verkocht aan François-Antoine Beersmans die er een eigen prentreeks mee begon. Van Genechten drukte maar korte tijd mannekensbladen en waarschijnlijk niet in hoge oplagen. Anders dan de prenten van zijn Turnhoutse concurrenten, zijn die van Antoine Van Genechten zeldzaam en de prentreeks is dan ook nog niet helemaal gereconstrueerd.
